Arancini - ryżowe pomarańcze prosto z Sycylii

Dziś przedstawiam Wam przepis na pyszne i może już Wam znane sycylijskie arancini (czyt. aranczini). Są to smażone na głębokim oleju  faszerowane ryżowe kule. Swoją nazwę zawdzięczają pomarańczom (wł. arance), do których charakteryzują się niezwykłym podobieństwem. Za ich ojczyznę uważa się Mesynę i Palermo. Ale jak większość pysznych dań szybko rozprzestrzeniły się na Półwyspie i w różnych formach i wariantach przyżądza się je w całych Włoszech.

Giro d'Italia czas zacząć!
Przy okazji  kulinarnej wizyty na Sycylii  chciałabym zainicjować pewien cykl postów.
Ale najpierw szybka powtórka z historii (zboczenie zawodowe ;)) i geografii. Postaram się streszczać, by nie zanudzać nikogo historią.
Jak pewnie wiecie, Włochy jako kraj nie istniały aż do drugiej połowy XIX wieku. Półwysep Apeniński przez wieki usiany był konkurującymi ze sobą państwami-miastami,republikami, księstwami i królestwami. Do zjednoczenia doszło dopiero w 1861 roku. Tak długi okres podziału doprowadził do wytworzenia się między poszczególnymi regionami wielu głębokich różnic. Różnic na wielu płaszczyznach - politycznych, kulturowych, językowych. Zaistniałe podziały okazały się na tyle trwałe, że wciąż jeszcze, po 150 latach istnienia Włoch, pokutują w społeczeństwie. Wśród mieszkańców Italii bardzo silnie rozwinięty jest lokalny patriotyzm i przywiązanie do miejsca, w którym się urodzili i wychowali.
Dotyczy to także sfery kulinarnej. O różnicach i regionalności we Włoskiej kuchni można by mówić godzinami. Prawie każde danie ma  korzenie związane z konkretnym miastem a jego przygotowanie oparte jest na regionalnych produktach. Pizza - Neapol. Lasagne - Bolonia. Tiramisu - Treviso.
Dzisiaj chciałam zainicjować cykl, który nazwę Giro d'Italia! Poprzez włoskie pyszności zabierać Was będę w kulinarne podróże po różnych regionach Włoch , które pozwolą Wam lepiej poznać słoneczną Italię nie tylko od strony kuchni.   W zakładkach po lewej stroni co jakiś czas pojawiać się będą  nowe przepisy oraz nowe regiony. Mam nadzieję, że w ten sposób uda nam się wspólnie odwiedzić wszystkie dwadzieścia pięknych regionów :)

I jak już mówiliśmy dziś wizyta na Sycylii. Jest to najbardziej wysunięty na południe region Włoch i jednocześnie największa wyspa Morza Śródziemnego.
Jej stolicą jest Palermo. Złą sławę wyspa zyskała za sprawą organizacji mafijnej - Cosa Nostra, której jest kolebką.
Nie można jednak zapomnieć, że Sycylia ma też swoją drugą, piękną twarz. Lazurowe morze, piaszczyste plaże, Etna, . Wszystko to czyni z niej metę turystyczną popularną nie tylko wśród Włochów. Jednym z jej dóbr kulturalnych jest niewątpliwie kuchnia.
 Dostrzegalne są w niej wpływy wielu kultur, z którymi wyspa miała kontakt na przestrzeni wieków.
Słynie z całej masy regionalnych pyszności. Te najbardziej znane to granita, arancini, canelloni, caponata.
Poniżej kilka zdjęć wykonanych przeze mnie podczas wakacji na Sycylii w 2009 roku. Mam nadzieję, że spodoba Wam się nie mniej niż mnie :)

Widok na Etnę/ Zatoka w Giardini Naxos/ Port w Giardini Naxos

Lipari - kościół Świętego Bartłomieja/Wybrzeże wyspy Lipari/ Taormina - "krzew"opuncji z widokiem na Zatokę w Giardini Naxos

Targ w Lipari - suszone pomidorki i papryczki/ Lipari: Stary Port: Marina Corta/ Panorama ze zbocza w miasteczku Forza d'Agro

Ale wracamy do tematu.... czyli naszych arancini. Oto co będzie Wam potrzebne, by przygotować 10 ryżowych kul:

• 330 gram ryżu
• 1 jajko + 2 żółtka
• 100 gram mięsa mielonego
• 25 gram masła
• 65 gram startego parmezanu lub pecorino
• 50 gram zielonego groszku
• 15 gram koncentratu pomidorowego
• oliwa z oliwek
• połowa małej cebuli
• 1 torebeczka szafranu (100 mg)
• 70 gram sera scamorza lub mozzarella
• bułka tarta
• oliwa z oliwek
• sól, pieprz
• 50 ml czerwonego wina
• olej do smażenia

  Ja zainspirowałam się bardzo znanym we Włoszech blogiem Giallo Zafferano  Wy możecie oczywiści puścić wodze fantazji i do przyrządzenia farszu użyć waszych ulubionych produktów - serów czy wędlin.


A tak wyglada przygotowanie...

Zaczynamy od przygotowania ryżu. W niewielkiej ilości wody, ok 800 ml gotujemy ryż, tak, aby "wypił" wszystką wodę, dzięki temu będzie bardzo kleisty. Kiedy ryż będzie gotowy musimy rozpuścić szafran. Użyjemy do tego celu żółtek. Następnie dodajemy je do ryżu i wszystko dokładnie mieszamy. Dodajemy również parmezan i 10 gram masła. Mieszamy, aż uzyskamy jednolitą masę. teraz musimy poczekać aż ryż ostygnie.
 W międzyczasie przygotujemy farsz. na patelni rozgrzewamy 2 łyżki oliwy z oliwek i 15 gram masła. siekamy drobno cebulę i podsmażamy kilka minut. Dodajemy mięso i kiedy się zarumieni dolewamy wino i pozwalamy mu odparować. Teraz dodajemy koncentrat pomidorowy rozcieńczony w połowie szklanki wody. Dodajemy groszek, doprawiamy wszystko pieprzem i solą i podsmażamy mięso co najmniej 15 - 20 minut.
Mozzarellę kroimy w drobną kostkę.
Kiedy ryż ostygnie zaczynamy formować nasze kule. Układamy na dłoni dość cienką warstwę ryżu a na środku robimy lekki wgłębienie, w które wkładamy łyżeczkę farszu mięsnego i kilka kostek sera. Następnie wszystko przykrywamy drugą warstwą ryżu i formujemy kulę.
Teraz czas na panierkę. Wszystkie arancini pierw obtaczamy w roztrzepanym jajku a następnie w bułce tartej. Tak przygotowane kule gotowe są do smażenia.
W dość wąskim ale wysokim garnku rozgrzewamy olej. Musi być na tyle głęboki, aby przykryć całe arancino. Kiedy olej jest gorący zanurzamy w nim kule i smażymy tak długo, aż będą one miały piękny złoto-pomarańczowy kolor. Następnie gotowe układamy na papierowych ręczniczkach, aby odsączyć je z nadmiaru tłuszczu. Możemy podawać je gorące lub na zimno.

Oczywiście jeżeli nie macie ochoty na dość "ciężkie" arancini smażone na głębokim oleju możecie przygotować je w piekarniku. Wystarczy rozgrzać piec do 180 stopni i piec przez 25 - 30 minut :)

Smacznego!

Jesienna sałatka z jabłek, selera i orzechów + mały bonus - rzut oka na Dolinę Aosty

Jesień idzie, nie ma na to rady! Choć temperatury w Mediolanie iście wakacyjne, nie da się ukryć, że lato ma się ku końcowi. Natura wie o tym najlepiej. Wystarczy spojrzeć na półki w warzywniaku - cukinia, kolorowe papryki, dynia, orzechy, pierwsze grzyby. Do przygotowania mojej nowej sałatki skłoniły mnie jednak nie tylko pierwsze  jesienne zbiory. Inspiracją był wspaniały weekend, jaki spędziliśmy w Valle d'Aosta, najmniejszym i (według mnie) jednym z najpiękniejszych regionów Italii. Jego kulinarnym specjałom postaram się poświecić w najbliższym czasie osobny wpis. Dziś tylko kilka zdjęć z okolic Chardonney i Dondeny oraz przepis na sałatkę, którą miałam okazję skosztować właśnie podczas pobytu w Dolinie Aosty. I choć nie wydaje mi się, że nie jest to tradycyjne valdostańskie danie, to, uwierzcie mi, warte przygotowania!

Sałata z figami, mozzarellą i speckiem

Przyzwyczailiśmy się już do obecności warzyw w daniach na słodko i owoców w daniach na ostro. Ciasto marchewkowe czy pizza z ananasem nie dziwią już nikogo. I dobrze! Włosi takie słodko - słone połączenia lubią szczególnie. Prosciutto crudo, czyli surowa szynka z melonem to klasyk tutejszej kuchni. Ale jest jeszcze inny owoc, który idealnie sprawdza się w daniach "na ostro". Proszę Państwa rozpoczął się właśnie sezon na figi! Te suszone w Polsce są powszechnie dostępne, świeże troszkę mniej. Warto sobie jednak zadać trud i poszukać! Oto bowiem szybka, niskokaloryczna i nieziemsko smaczna sałata z figami, mozzarellą i speckiem.

The Versatile Blogger Award

Ależ było moje zdziwienie, gdy dziś rano znalazłam na blogu nominację do Versatile Blogger Award. Mój blog jest jeszcze bardzo młodziutki i dlatego bardzo cieszy, że komuś się spodobał. A tym kimś jest Kasia  z bloga Emigrantka z miłości

Spaghetti di terra e di mare czyli spaghetti "ziemia z morzem"

Upały minęły więc z radością wracam di stania przy garnkach.  Jesteśmy właśnie w trakcie planowania  naszego ostatniego  wolnego letniego weekendu  i jak to zazwyczaj w takich przypadkach bywa pojawił się dylemat. Góry czy morze? Ostatecznie padło na góry i już w przyszły piątek obieramy kierunek na Dolinę Aosty. Decyzja jednak nie była łatwa. Nasze rozterki znalazły odzwierciedlenie w sobotnim obiedzie. Nie mogąc zdecydować czy wolimy mięso czy rybę poszukaliśmy kompromisu i postawiliśmy na spaghetti di mare e di terra czyli spaghetti "morze z ziemią". Związek idealny :)

Farfalle z groszkiem, szynką i śmietaną czyli włoski klasyk

Bez wątpienia to jeden z  makaronów przygotowywanych najczęściej we włoskich domach. I nie ma co ukrywać jeden z najprostszych i najsmaczniejszych! Jeden z moich ulubionych :) Zielony groszek, szynka i troszkę śmietany, ah jak niewiele potrzeba do szczęścia!

Letnia sangria

Pewnie nikomu nie trzeba mówić, jak pyszne jest włoskie wino. Kieliszek do obiadu czy kolacji to niemal obowiązek. Jednak pite tak często prosi się o jakieś urozmaicenie, a  upały proszą się o coś bardziej "fresco". I stąd pomysł na letnią sangrię. Wprawdzie napój ten ma swoje korzenie w Hiszpani, ale i Włosi często cieszą się jego wybornym smakiem. Czerwone wino, owoce cytrusowe i soczyste brzoskwinie - to wszystko co będzie nam potrzebne do jej przygotowania. Doskonała na letnie wieczory.

 

Makaron bucatini z surową kiełbasą i szafranem

Jadą goście jadą.... a właściwie nawet już odjechali :( Ale przynajmniej przez sześć dni miałam okazję "przetestować" na nich niektóre nowe przepisy ;) I wydaje się, że poszło całkiem nieźle. "Testerzy" powiesili poprzeczkę całkiem wysoko, a szczególnie jedno wymagające podniebienie napawało mnie lękiem. Ale daliśmy radę a brzuszki były pełne i zadowolone :)  Lolka, Tomek dzięki wielkie za odwiedziny! 

Jedną z potraw, której nigdy wcześniej nie robiłam, a na której przyżądzenie miałam od dawna wielką ochotę był makaron z surową kiełbasą i szafranem.  Przepis prosty w przygotowaniu a dajacy doskonały efekt.... polecam gorąco!

Spaghetti ze smażonymi pomidorkami

Ciąg dalszy mojej makaronowej obsesji.  Dziś wykorzystałam fakt, że o tej porze roku pomidory są najlepsze i użyłam tych świeżych - aromatycznych i soczystych. Oto szybki i łatwy przepis na przepyszne danie. Proste smaki, piekny zapach i świeże produkty! Dziś polecam spaghetti ze smażonymi pomidorkami.
No więc do dzieła!

Reginette z baklażanem, suszonymi pomidorami i mozzarellą

Pomidory, pomidory, pomidory! Uwielbiam! W każdej postaci. Dziś wybrałam tę nieco mniej popularną (i według mnie wciąż troszkę niedocenioną) wersję - pomidory suszone. I choć sezon na te świeżutkie i soczyste jest w pełni, ja postanowiłam zboczyć z popularnych torów i przedstawić Wam pomysł na bardzo letni makaron z bakłażanem, suszonymi pomidorami i mozzarellą.

Verdure al forno

Pieczone warzywa.... czyli przysmak działkowaca :)

No i zostałam słomianą wdową. Podczas gdy moja druga połówka smaży się na plaży, ja (pozbawiona sierpniowego urlopu) szukam sposobów na zrekompensowanie sobie "wakacji" w mieście. A gdzie najwięcej pomysłów? Oczywiście w kuchni :) Mięsożercy nie ma w domu więc można bezkarnie objadać się  warzywami! Na pierwszy ogień poszły najprostsze w przygotowaniu (ale za to jakie pyszne!) verdure al forno czyli pieczone warzywa! 

Koktajl melonowo-gruszkowy

Budzi się człowiek o 9:00 rano... ptaki śpiewają, słońce świeci, bezchmurne niebo. Myśli.... ależ to będzie piękna sobota. Po czym zły duch podkusi spojrzeć na termometr.... 33 stopnie!!!!! o 9:00 rano??!!
W takie upały potrzeba czegoś, co odżywi, odświerzy, doda energii. Kolejną gorącą sobotę postanowiłam rozpocząć śniadaniem, które nie ma wiele wspólnego z tradycyjnym włoskim cappuccino i rogalikiem  -  koktajlem z melona i gruszek. Mniammmmm....

Spaghetti alla carbonara

Włoska kuchnia na pewno kojarzy się wszystkim z pizzą i makaronem. O ile za robienie pizzy nie będę się brała (najprawdziwsza i najlepsza jest ta z pieca opalanego drewnem, więc miałabym spore problemy techniczne), tak makarony, podejrzewam, że będą na miom blogu gościły bardzo często :) Słynna włoska pasta to niekończąca się liczba "kluseczek" różniących się od siebie pod względem kształtu, struktury i sposobu przygotowania. Mieszkańcy Półwyspu do perfekcji opanowali też sztukę przyżądzania sosów, z którymi makaron jest  serwowany.

Dzisiaj, z całej kopalni pomysłów, wybrałam dla Was spaghetti alla carbonara. 

Bruschette

          Upały, jakie prawie od dwóch miesięcy panują we Włoszech nie zachęcają do gotowania, bo kto miałby ochotę stać przy garnkach w taką gorączkę. A jeść trzeba! Właśnie dlatego  przygotuję dzisiaj jedną z moich ulubionych włoskich pyszności. Bruschette - świeże, orzeźwiające, niedrogie i bardzo bardzo bardzo smaczne!

Bruschetta to tradycyjne rustykalne włoskie danie, które dziś pełni raczej rolę  szybkiego antipasto, czyli przekąski, spożywanej przed właściwym posiłkiem, ot tak,  na pobudzenie apetytu!
Bruschetta przygotowywana jest na bazie pieczywa, ale każdy region słynie z  jej własnej niepowtarzalnej  wersji. Ja przedstawiam Wam tą najpopularniejszą  i chyba  jedną z łatwiejszych w przygotowaniu, - bruschettę z Salento czyli z Apulii!