Grzechy podniebienia

Dziś przedstawiam Wam przepis na pyszne i może już Wam znane sycylijskie arancini (czyt. aranczini). Są to smażone na głębokim oleju faszerowane ryżowe kule. Swoją nazwę zawdzięczają pomarańczom (wł. arance), do których charakteryzują się niezwykłym podobieństwem. Za ich ojczyznę uważa się Mesynę i Palermo. Ale jak większość pysznych dań szybko rozprzestrzeniły się na Półwyspie i w różnych formach i wariantach przyżądza się je w całych Włoszech.

Giro d'Italia czas zacząć!
Przy okazji kulinarnej wizyty na Sycylii chciałabym zainicjować pewien cykl postów.
Ale najpierw szybka powtórka z historii (zboczenie zawodowe ;)) i geografii. Postaram się streszczać, by nie zanudzać nikogo historią.
Jak pewnie wiecie, Włochy jako kraj nie istniały aż do drugiej połowy XIX wieku. Półwysep Apeniński przez wieki usiany był konkurującymi ze sobą państwami-miastami,republikami, księstwami i królestwami. Do zjednoczenia doszło dopiero w 1861 roku. Tak długi okres podziału doprowadził do wytworzenia się między poszczególnymi regionami wielu głębokich różnic. Różnic na wielu płaszczyznach - politycznych, kulturowych, językowych. Zaistniałe podziały okazały się na tyle trwałe, że wciąż jeszcze, po 150 latach istnienia Włoch, pokutują w społeczeństwie. Wśród mieszkańców Italii bardzo silnie rozwinięty jest lokalny patriotyzm i przywiązanie do miejsca, w którym się urodzili i wychowali.
Dotyczy to także sfery kulinarnej. O różnicach i regionalności we Włoskiej kuchni można by mówić godzinami. Prawie każde danie ma korzenie związane z konkretnym miastem a jego przygotowanie oparte jest na regionalnych produktach. Pizza - Neapol. Lasagne - Bolonia. Tiramisu - Treviso.
Dzisiaj chciałam zainicjować cykl, który nazwę Giro d'Italia! Poprzez włoskie pyszności zabierać Was będę w kulinarne podróże po różnych regionach Włoch , które pozwolą Wam lepiej poznać słoneczną Italię nie tylko od strony kuchni. W zakładkach po lewej stroni co jakiś czas pojawiać się będą nowe przepisy oraz nowe regiony. Mam nadzieję, że w ten sposób uda nam się wspólnie odwiedzić wszystkie dwadzieścia pięknych regionów :)

I jak już mówiliśmy dziś wizyta na Sycylii. Jest to najbardziej wysunięty na południe region Włoch i jednocześnie największa wyspa Morza Śródziemnego.
Jej stolicą jest Palermo. Złą sławę wyspa zyskała za sprawą organizacji mafijnej - Cosa Nostra, której jest kolebką.
Nie można jednak zapomnieć, że Sycylia ma też swoją drugą, piękną twarz. Lazurowe morze, piaszczyste plaże, Etna, . Wszystko to czyni z niej metę turystyczną popularną nie tylko wśród Włochów. Jednym z jej dóbr kulturalnych jest niewątpliwie kuchnia.
Dostrzegalne są w niej wpływy wielu kultur, z którymi wyspa miała kontakt na przestrzeni wieków.
Słynie z całej masy regionalnych pyszności. Te najbardziej znane to granita, arancini, canelloni, caponata.
Poniżej kilka zdjęć wykonanych przeze mnie podczas wakacji na Sycylii w 2009 roku. Mam nadzieję, że spodoba Wam się nie mniej niż mnie :)

Widok na Etnę/ Zatoka w Giardini Naxos/ Port w Giardini Naxos

Lipari - kościół Świętego Bartłomieja/Wybrzeże wyspy Lipari/ Taormina - "krzew"opuncji z widokiem na Zatokę w Giardini Naxos

Targ w Lipari - suszone pomidorki i papryczki/ Lipari: Stary Port: Marina Corta/ Panorama ze zbocza w miasteczku Forza d'Agro

Ale wracamy do tematu.... czyli naszych arancini. Oto co będzie Wam potrzebne, by przygotować 10 ryżowych kul:

330 gram ryżu
1 jajko + 2 żółtka
100 gram mięsa mielonego
25 gram masła
65 gram startego parmezanu lub pecorino
50 gram zielonego groszku
15 gram koncentratu pomidorowego
oliwa z oliwek
połowa małej cebuli
1 torebeczka szafranu (100 mg)
70 gram sera scamorza lub mozzarella
bułka tarta
oliwa z oliwek
sól, pieprz
50 ml czerwonego wina
olej do smażenia

Ja zainspirowałam się bardzo znanym we Włoszech blogiem Giallo Zafferano Wy możecie oczywiści puścić wodze fantazji i do przyrządzenia farszu użyć waszych ulubionych produktów - serów czy wędlin.

A tak wyglada przygotowanie...

Zaczynamy od przygotowania ryżu. W niewielkiej ilości wody, ok 800 ml gotujemy ryż, tak, aby "wypił" wszystką wodę, dzięki temu będzie bardzo kleisty. Kiedy ryż będzie gotowy musimy rozpuścić szafran. Użyjemy do tego celu żółtek. Następnie dodajemy je do ryżu i wszystko dokładnie mieszamy. Dodajemy również parmezan i 10 gram masła. Mieszamy, aż uzyskamy jednolitą masę. teraz musimy poczekać aż ryż ostygnie.
W międzyczasie przygotujemy farsz. na patelni rozgrzewamy 2 łyżki oliwy z oliwek i 15 gram masła. siekamy drobno cebulę i podsmażamy kilka minut. Dodajemy mięso i kiedy się zarumieni dolewamy wino i pozwalamy mu odparować. Teraz dodajemy koncentrat pomidorowy rozcieńczony w połowie szklanki wody. Dodajemy groszek, doprawiamy wszystko pieprzem i solą i podsmażamy mięso co najmniej 15 - 20 minut.
Mozzarellę kroimy w drobną kostkę.
Kiedy ryż ostygnie zaczynamy formować nasze kule. Układamy na dłoni dość cienką warstwę ryżu a na środku robimy lekki wgłębienie, w które wkładamy łyżeczkę farszu mięsnego i kilka kostek sera. Następnie wszystko przykrywamy drugą warstwą ryżu i formujemy kulę.
Teraz czas na panierkę. Wszystkie arancini pierw obtaczamy w roztrzepanym jajku a następnie w bułce tartej. Tak przygotowane kule gotowe są do smażenia.
W dość wąskim ale wysokim garnku rozgrzewamy olej. Musi być na tyle głęboki, aby przykryć całe arancino. Kiedy olej jest gorący zanurzamy w nim kule i smażymy tak długo, aż będą one miały piękny złoto-pomarańczowy kolor. Następnie gotowe układamy na papierowych ręczniczkach, aby odsączyć je z nadmiaru tłuszczu. Możemy podawać je gorące lub na zimno.

Oczywiście jeżeli nie macie ochoty na dość "ciężkie" arancini smażone na głębokim oleju możecie przygotować je w piekarniku. Wystarczy rozgrzać piec do 180 stopni i piec przez 25 - 30 minut :)

Smacznego!

Jesień idzie, nie ma na to rady! Choć temperatury w Mediolanie iście wakacyjne, nie da się ukryć, że lato ma się ku końcowi. Natura wie o tym najlepiej. Wystarczy spojrzeć na półki w warzywniaku - cukinia, kolorowe papryki, dynia, orzechy, pierwsze grzyby. Do przygotowania mojej nowej sałatki skłoniły mnie jednak nie tylko pierwsze jesienne zbiory. Inspiracją był wspaniały weekend, jaki spędziliśmy w Valle d'Aosta, najmniejszym i (według mnie) jednym z najpiękniejszych regionów Italii. Jego kulinarnym specjałom postaram się poświecić w najbliższym czasie osobny wpis. Dziś tylko kilka zdjęć z okolic Chardonney i Dondeny oraz przepis na sałatkę, którą miałam okazję skosztować właśnie podczas pobytu w Dolinie Aosty. I choć nie wydaje mi się, że nie jest to tradycyjne valdostańskie danie, to, uwierzcie mi, warte przygotowania!